Przed każdym wyjazdem z garażu lub co 200 km jazdy należy sprawdzić poziom wody w chłodnicy. Jeżeli poziom wody znajduje się więcej niż 5 — 7 cm poniżej krawędzi wlewu, należy dolać miękkiej wody (najlepiej deszczowej). Przyczyną obniżenia się poziomu wody może być objętościowe zmniejszanie się spowodowane obniżeniem temperatury, wówczas po rozgrzaniu silnika poziom wody może się podnieść o tyle, że dolanie wody będzie zbędne.
Jeżeli jednak ubytek wody był znacznie większy, należy stwierdzić czy układ chłodzenia jest szczelny. Szczelność połączeń i ewentualne przecieki wody można najlepiej wykryć, gdy silnik jest zimny.
Nowoczesne samochody mają bardzo różnorodne o złożonych kształtach gumowe złącza chłodnicy z silnikiem. W przypadku uszkodzenia złączy gumowych, drobne pęknięcia można prowizorycznie obandażować taśmą izolacyjną. Przezorny kierowca wozi jednak zapasowe odcinki złączy gumowych.
W okresie eksploatacji zimowej należy układ chłodzenia dokładnie chronić przed zamarznięciem. Zamarznięcie wody w układzie chłodzenia może doprowadzić do zupełnego zniszczenia silnika.
W okresie zimowym (od 1. XI. do 31. III), zwłaszcza jeżeli samochód przechowywany jest w nieogrzewanym garażu lub przewiduje się dłuższe postoje na wolnym powietrzu, układ chłodzenia napełnia się specjalnym płynem o obniżonym punkcie krzepnięcia (tzw. popularnie mieszanką trudno zamarzającą). Płyny takie zapewniają pełne bezpieczeństwo układu chłodzenia silnika, gdyż w miarę potrzeby można nawet sporządzić mieszankę, która zamarza dopiero poniżej —40 °C.
Do najlepszych płynów o obniżonym punkcie krzepnięcia należą mieszanki zawierające glikol etylowy lub glikol propylowy. Jedną z zalet tego rodzaju mieszanek jest to, że w każdej chwili można stwierdzić procentową zawartość glikolu, mierząc ciężar właściwy mieszanki areometrem używanym do pomiarów ciężaru właściwego elektrolitu w akumulatorze. Wadą natomiast są silnie trujące własności glikolu.
Mieszanki trudno zamarzające można sporządzić we własnym zakresie przez zmieszanie spirytusu lub gliceryny, lub obu tych składników z wodą.
Mieszanki zawierające spirytus są gorsze w użyciu od mieszanek glikolowych, ponieważ cechują je następujące wady: łatwość parowania spirytusu, a tym samym stale obniżająca się jego zawartość w mieszance, co uniemożliwia określenie właściwej temperatury zamarzania oraz łatwopalność par spirytusu, co grozi pożarem.
Ubytki mieszanki zawierającej spirytus należy uzupełniać, dolewając do układu mieszaninę 80% spirytusu i 20% wody.
Właściwy obieg wody chłodzącej w silniku zależy od właściwego działania pompy. Aby pompa (i wentylator) działała prawidłowo, pasek klinowy powinien być odpowiednio naciągnięty.
Naciąg paska klinowego sprawdza się przez mocny nacisk palcem (rysunek VII-20). Przy silnym naciśnięciu pasek powinien ugiąć się około 15 mm.
Regulacja naciągu pasków klinowych polega na odchyleniu prądnicy (SKO¬DA, MOSKWICZ, FSO Warszawa) lub przestawieniu wewnętrznych przekładek kółka pasowego (FIAT 600).
Nadmiernie naciągnięty pasek klinowy wywołuje duże naciski w łożyskach pompy i prądnicy, co staje się przyczyną przedwczesnego zużycia łożysk oraz postrzępienia paska klinowego.
Po założeniu nowego paska klinowego należy sprawdzać jego naciąg znacznie częściej, gdyż zdarza się, że wskutek wyciągnięcia się już po przebiegu 100 km pasek zupełnie się obluzuje.
Pompa wody wymaga stałej, codziennej obsługi, polegającej na smarowaniu łożysk wirnika oraz sprawdzaniu uszczelnienia wałka wirnika pompy.
Wszystkie spotykane pompy wody są smarowane smarem stałym ST. Smar wtłaczamy przez specjalną smarowniczkę znajdującą się na kadłubie pompy.
W samochodzie FSO Warszawa lub MOSKWICZ 402 smar wtłaczać należy ręczną tłocznicą. Smar tłoczy się dotąd, aż zacznie uchodzić przez widoczny na kadłubie otworek kontrolny.
W samochodach SKODA łożyska pompy wodnej smarowane są za pomocą specjalnej smarowniczki typu Stauffera, w której pokręca się pokrywkę o pół do jednego obrotu, co 100 km przebiegu. Po dokręceniu pokrywki do oporu, należy ją wykręcić, napełnić smarem i ponownie lekko zakręcić.
Podczas smarowania łożysk pompy należy sprawdzić, czy woda nie przecieka przez uszczelnienie wałka wirnika. W przypadku stwierdzenia przecieków, należy pompę rozebrać i wymienić tarczkę uszczelniacza.
W czasie eksploatacji termostat nie wymaga specjalnej obsługi. Stan i sprawność termostatu można sprawdzić podczas uruchamiania silnika. Woda w górnej części chłodnicy powinna nagrzewać się dopiero po kilku minutach pracy silnika. Natychmiastowe krążenie zimnej wody dowodzi o nieszczelności termostatu (co zauważyć można przez wlew chłodnicy). Po wyjęciu termostatu z obudowy, działanie jego sprawdza się przez podgrzewanie w naczyniu z wodą.
