Zbiornik paliwa wykonany jest zwykle z blachy stalowej. W celu ochrony przed rdzewieniem, zbiorniki są wewnątrz ocynkowane lub pokryte specjalnym lakierem, który nie rozpuszcza się w benzynie. Wewnątrz zbiornika znajdują się poprzeczne przegrody wzmacniające jego ścianki i zapobiegające nadmiernym uderzeniom paliwa o ścianki zbiornika podczas gwałtownych ruchów samochodu. Pojemność zbiorników paliwa jest zwykle tak dobrana, aby zapas paliwa wystarczył na przebycie około 400 km.
W górnej części zbiornika znajduje się otwór wlewowy zamykany korkiem. W korku wlewu paliwa znajduje się bardzo mały otworek, który wyrównuje ciśnienie w zbiorniku z ciśnieniem atmosferycznym. Zatkanie tego otworka może utrudniać dopływ paliwa do gaźnika i stać się przyczyną zatrzymania silnika.
Zbiornik paliwa jest umieszczony przeważnie w tylnej części samochodu skąd specjalna pompa ssie paliwo i tłoczy je do komory pływakowej gaźnika.
Niektóre samochody (np. P-70) nie mają pompy paliwa. Zbiornik paliwa umieszczony jest wtedy powyżej gaźnika, do którego paliwo dopływa pod własnym ciężarem. Przy umieszczeniu zbiornika pod osłoną silnika, należy zachować specjalną ostrożność przy wykonywaniu regulacji lub napraw silnika oraz dbać o prawidłowe odizolowanie przewodów elektrycznych znajdujących się w pobliżu zbiornika.
Przewody paliwa są to rurki mosiężne lub stalowe. We współczesnych samochodach przewody paliwa wykonuje się również z tworzyw sztucznych. Przewody z tworzyw sztucznych są elastyczne, odporne na wstrząsy i korozję, trzeba je natomiast chronić przed nadmiernym nagrzewaniem (np. w pobliżu rury wydechowej).
W przypadku uszkodzenia przewodów paliwa nie można zastępczo stosować przewodu gumowego, ponieważ benzyna rozpuszcza gumę, a rozpuszczona guma zanieczyszcza gaźnik. Przełamane przewody paliwa można połączyć rurką igelitową, a nasunięte końce rurki zacisnąć opaską metalową.
